นิทาน

ฝูงลิงกับงานรดน้ำต้นไม้

                                     

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ เมืองพาราณสี มีการจัดงานเฉลิมฉลองประจำปี ชาวบ้านชาวเมืองต่างพากันไปเที่ยวชมงานนี้กันอย่างสนุกสนาน โดยคนเฝ้าพระราชาก็อยากไปงานนี้เช่นกัน แต่ติดอยู่ที่ว่าเขามีหน้าที่รดน้ำต้นไม้ทั้งอุทยานซึ่งต้องใช้เวลานานมาก

คนเฝ้าอุทยานเกรงว่าจะไม่มีเวลาเที่ยวมากนัก จึงไปหาลิงจ่าฝูงที่พาบริวารมาหากินอยู่ในอุทยานแห่งนี้ว่า “เจ้าลิงเอ๋ย เจ้าและฝูงของเจ้าได้อาศัยดอกผลจากต้นไม้ที่ข้าคอยดูแลในอุทยานแห่งนี้ประทังชีวิตจนอิ่มหนำมานานแล้ว ตอนนี้ในเมืองมีงานรื่นเริง ข้าเองก็อยากจะไปเที่ยวงานนั้นบ้าง หากข้าจะขอฝากเจ้าและฝูงบริวารของเจ้าให้ช่วยรดน้ำต้นไม้ในอุทยานแห่งนี้แทนข้าในขณะที่ข้าไม่อยู่บ้างจะได้หรือไม่” ลิงจ่าฝูงรับคำอย่างหนักแน่นว่า “ได้สิ ข้าจะให้บริวารรดน้ำต้นไม้ในอุทยานแห่งนี้แทนท่านเอง”

ทันทีที่คนเฝ้าอุทยานไปแล้ว ลิงจ่าฝูงและบริวารจึงรีบพากันรดน้ำต้นไม้ แต่ลิงจ่าฝูงเห็นว่าต้นไม้ในอุทยานแห่งนี้มีมากและน้ำก็เป็นสิ่งหายากสำหรับพวกลิง พวกมันกลัวว่าน้ำจะหมดแล้วจะไม่มีกินจึงแนะนำให้เหล่าบริวารลิงถอนต้นไม้ขึ้นมาดูก่อนว่ารากของต้นไม้แต่ละต้นนั้นยาวแค่ไหน แล้วจึงรดน้ำตามความยาวของรากแต่ละต้น แล้วเหล่าลิงก็พากันถอนต้นไม้ในอุทยานแห่งนี้เป็นการใหญ่